November 10, 2016

ඔව්!!! ඒ සමනල්ලූ සිරිපාදේ නොයති,


වව්නියාවෙන් ඔබ්බට වලෙයිපාඩු දක්වා ගිය ගමන ගැන පසුගිය කලාප දෙකකදී ම මා ලියූ අත්දැකීම් සටහන් ඔබට මතක ඇති. මේ ගමනෙදි යුද්දයේ බියකරු අත්දැකීම් මතින් ජීවිතය දරාගන්නට උත්සාහ දරන දරුවන්, වැඩිහිටියන් වගේම පරිසරයත් මගේ හිතේ කම්පනයක් ඇති කළා.

වව්නියාවෙ ? අහරට සයිවර් සප්පායම් වූ හෝටලයේ දමිළ සේවක මහතුන්ගේ ළෙංගතු බව තිස් වසරක යුද්දයට පවා පොලොවට සමතලා කර දමන්නට බැරිවුණු මනුස්සකමක සුවඳ අරන් ආවා. ඉන් අනතුරුව ගමනේදි හමුවූ බොහෝ පිරිස් එබඳුම යි.

මුලංකාවිල් දෙව් මැදුරු බිමේ හමු වූ ‘‘සොබාදහමේ පියතුමා ආනන්ද කුමාර් පියතුමාගේ හෘදයාංගම මානව පේ‍්‍රමය, ජීවිත ආදර්ශය...

වේරවිල් ශුද්ධවු පවුලේ කන්‍යාරාමයේ දී හමු වූ පවුලේ සියල්ලන් අහිමි වී සිටියදීත් අවිහිංසක සිනාවෙන් අප පිළිගත් දැරියන් දෙදෙනා...

වලෙයිපාඩු දෙව් මැදුරේ හමු වූ අවිනිශ්චිත ජීවිත ගමනක් මැදින් වුව හෙට දවසක් ගැන බලාපොරොත්තු අත්නොහැරි දරුවන්ගේ අපේක්ෂා පිරුණු මුහුණු...

ඒ දරුවන් වෙනුවෙන් දුයිෂෙන් කෙනෙක් වන්නට උත්සාහ දරන වලෙයිපාඩු දෙව් මැදුරේ වසන්ත පියතුමා...

උතුර තේරුම් නොගන්නා, උතුරට සංවේදී නොවනා දකුණට දොස් පවරමින් උතුරු දකුණු හදවත් යා කරන්නට විසල් මෙහෙවරක් ඉටුකරන ටෙරන්ස් පියතුමා...

මනුෂ්‍යත්වය ගැන අප‍්‍රමාණ ආදරයකින් හදවත එළිය කළා. ඒ නයින් මඟ දිගේ විනෝද චාරිකා යන ඔබට මේ මනුෂ්‍යත්වය ඇස නොගැටේවි. දහස් සුවහස් මරණ, දුක් වේදනා කඳුළු මතින් බිහිවුණු යුද ස්මාරකවලට එපිටින් මිනිසුන්ගේ සැබෑ ජීවිතයට එබී බලන්නට උත්සාහ කරන්න. යුද ජයග‍්‍රහණ සැමරුම් කොතරම් විහිළුවක් ද? නිස්සාර දෙයක් ද? අමානුෂික දෙයක්ද? ඔබට වැටහේවි. 

වලෙයිපාඩු ගමන අවසානයේ මාතින් ලියැවුණු කවියක් මේ...

ඔව්!!! ඒ සමනල්ලූ සිරිපාදේ නොයති....

‘‘පල්ලවරායන්කට්ටුව හන්දියෙන් හැරුණම වලෙයිපාඩු දක්වාම මඟ දිගට කහ පාට, සුදු පාට, අළු පාට පුංචි පුංචි සමනල්ලූ ?න් පිටින්.. හරියට නැතිවුණ දෙයක් හොයනව වගේ... “

ලේ ඉහුණු බිම්කඩක
මල් රොන් සුණු සුවඳ
ඉව කරනු කෙලෙසක...
දූවිලි ෂෙල් වැකුණු
අතු ඉති කටු තුඩු මත
මලක් වුව නොපිපීම
කවර නම් අරුම ද...

කාෂ්ටක මඟ දිග
අඳුරු ළඳු දෙනි මැද
කුමක් නම් සොයන්නෙද
ඒ පුංචි සමනල්ලූ...

අත් නොහැරි අත්බවෙක
අතරමඟ විසිකෙරුණු
දුෂ්කර ම ජීවිතය
හැර නොයා දිනන්නට
කියා දෙන දුයිෂෙන්
කවුරුන්ද?
පියාපත් එපමණ ම
සවි ඇද්ද?

නන්දිකඩාල්
කලපුවෙන් ඔබ්බට
කය දුෂ්කර ප‍්‍රාර්ථනාව
මුමුණන්නෙද නිහඬව ම
රෑනින් රෑන සැරිසරන
ඒ පුංචි සමනල්ලූ...

2016 ජූලි



දේව රාජ්‍යය කෝ කෙැතනද?




දූවිල්ලෙන් නැහැවුණු සූරිය ගස් යායක් මැදින් වැටුණු ගුරු පාරේ අපි ඉදිරියට ගමන් කළෙමු. සමනල් රංචු පිටින් අප සමඟ ම ගමනේ ය. මලක් පිපුණ ගහක් කොලක් පේන මානයේ නැති නමුදු මහපොලවටම යොමු වූ දෑසින් එක ම අරමුණක එක ම ඉසව්වක පියඹන ඒ සමනල් රංචු නැති වූ යමක් සොයන්නාක් මෙනි.

ගම්මානය නිම වන ලකුණු දක්වමින් ඈතින් ඈතට දිවෙන වගුරු බිමට එපිටින් උස් බිමක  ඉදි වූ සුවිශාල දේවස්ථානයක් දිස් වේ. ඒ වලෙයිපාඩු සාන්ත ආනා දෙව් මැදුර ය. යුද්දය නිම වී වසර හතක් ඉක්ම ගිය ද තවමත් තාවකාලික පියස්සක සෙවණ ලබන ජනතාව හිඟ නැත. මෙතරම් විසල් දෙව් මැදුරක් දෙවියන් වෙනුවෙන්ද? මිනිසුන් වෙනුවෙන් ද? දෙවියන් පවා එය ඉවසනු ඇති ද? මසිත පැනයකි.

වලෙයිපාඩු දේවස්ථානයට අයත් නොගැඹුරු මුහුදු තීරුවක් වේ.  ඒ සමුදුරු ඉසව්ව මුහුදු කූඩැල්ලන් හෙවත් අට්ටයන්ට රාජධානියකි. එහි සාමාන්‍ය ජනතාව ධීවර කටයුතුවල නොයෙදෙති. යුද්ධය පැවති කාල සීමාවේ ධීවර කටයුතු අඩාලව පැවති බැවින් මුහුදු කූඩල්ලන් ගහණය කොතරම් වැඞී ගියේ ද යත් ඒ අස්වැන්න සුවිසල් දෙව් මැදුරක් තැනීම සඳහා කෝටි ගණනක මුදලක් උපයා දී තිබිණි. දිළිඳු පැලක සිට දෙව් මැදුරට පිවිස දණ ගහන සැදැහැවත් අහිංසක දෙමළ ජනතාව කිසි විටෙක ඒ පිළිබඳ මැසිවිල්ලක් නොනඟති. දෙව් මැදුර ඔවුනට අභය භුමියකි. අසපුවකි. ඒ ඔවුන්ගේ ශ‍්‍රද්ධාව විය හැකි ය. නමුත් තමන්ගේ දූ පුතුන් ජීවිතය වෙනුවෙන් අනන්ත අප‍්‍රමාණ දුක් විඳින භුමියක තම නාමයෙන් ඉදිවන සුවිසල් දේවස්ථානයක් දෙවි පියාණන් වහන්සේ කෙලෙස ඉවසනු ඇත්ද?

සභාව දෙවියන් උදෙසා ද? මිනිසුන් උදෙසා ද? එසේත් නැත්නම් ධනය බලය උදෙසා පවතින තවත් ලෞකික රාජ්‍යයක් පමණ ද? කතෝලික සභාව සම්බන්ධයෙන් මේ පැනය උතුරටත්, දකුණටත් වෙනසක් නැති බව පැහැදිලි ය. ක‍්‍රිස්තුන් වහන්සේගේ ජීවන දැක්ම වූයේ පීඩිතයාගේ විමුක්තිය ය. නමුත් ඒ කල්වාරි ගමන වෙනුවට අද සභාව පාලූකරයේ යක්ෂයා මවා පෑ පරීක්ෂාවන්හි ගොදුරක් වී ඇත්දැයි සැක සිතෙන තරම් ය. 

දෙව් මැදුරට අභිනවයෙන් පැමිණ සිටින තරුණ පියතුමා ඉතාම කුඩා නිවහනක සෙවණෙහි වාසය කරමින් ම අලූත් මුහුදු කූඩැල්ලන් අස්වැන්නෙන් කළ යුතු දෑ සිහිපත් කරයි. පෙර පාසලක්, දරුවන්ට ඉගැන්වීම සඳහා පන්ති කාමර  එකී සිහිනයෙහි පියාපත් සලයි. අපි එයට තවත් සිහින එක්කාසු කරන්නෙමු.  ‘‘පුස්තකාලයක්. ළමයින්ට ඇවිත් පොත් පත් කියවන්න, කතා කරන්න, ඉන්න නිදහස් තැනක්.“

10, 11 වසරවල පමණක් දරු දැරියන් 50 ක් පමණ අපගේ වැඩසටහන සමඟ ද එක් වූහ. ගම්මානයේ සියලූම දරුවන් එක්ව ගත් කල කොතරම් පිරිසක් වනු ඇත්ද? ඒ දරුවන් වෙනුවෙන් ජීවිත පූජා කරන්නට මුහුදු කූඩැල්ලන් අකමැති නොවනු ඇත.

දරුවන් සමඟ කළ කෙටි කතා බහ ඔවුන්ගේ දිළිඳු දුෂ්කර ජීවිත අවබෝධ කරගන්නට මඟ පෑදීය. ඔවුන් වැඩි පිරිසකගේ දිවි සරිවනුයේ මුහුදිනි. ධීවර රස්සාවෙනි. එසේ නොවන තැන කුලී කම් ය.  සෑම පවුලකම පහ, හය ඉක්මවා යන සාමාජික සංඛ්‍යාවකි. ජීවිතය ජය ගන්නට ඉගෙනුම කොතරම් වටනේද යන්න කීව ද එතරම් බරපතල පවුලක හිඳිමින්, දුෂ්කර මඟ ගෙවා දුර බැහැරින් ඇති පාසල් කරා යමින් ඉගෙනුම ලැබීම පහසු කාර්යයක් නොවන බව වටහා ගැනීම අසීරු නොවේ. අඩු වයසින් විවාහ වීම එකී ගම් පියසේ බහුලව සිදු වන බව අප හා පැවසුවේ දේවස්ථානය භාර පියතුමා ය.

‘‘අනාගතේදි ඔයාල මොනවද කරන්න හිතන්නෙ..“ දෙමල බස හසුරුවන්නට දැන සිටි ටෙරන්ස් පියතුමාගෙන් දරුවන් වෙත යොමු වූ පැනයකි.

‘‘මට මතක් වෙන්නෙ නෑ..“ දැරියක් කීවේ කල්පනාබරව ය. තවත් සුළු මොහොතකට පසුව “ලොකු දුරක් යන්න තියෙනවා.“ ඇය ම සිනාමුසුව පැවසුවාය.


2016 ජුනි

වව්නියාවෙන් ඔබ්බට ආදරයේ නෑ ගමනක්....

යුද්දය අතරතුර මිය ගිය, අතුරුදන් වූ පියතුමන්ලාගේ
සේයා රූ පෙන්වන ආනන්ද පියතුමා

‘‘ඒ ජෝන් ලොරාට් ෆාද. චන්ද්‍රිකා ආණ්ඩුව කාලෙ යුද්දය ඇවිළෙද්දි අවතැන් වුණු මිනිස්සු එක්ක පලෙයි ඉඳල යාපනේ ගිය ගමනට ඒ ෆාද සම්බන්ධ වුණා. මං එතකොට සහෝදරතුමෙක්. බිෂොප් එක්ක මම නැවතුණා. අපට යන්න විදියක් තිබුණෙ නැහැ. යන්න එන්න බැරි වයසක අය අනූවක් විතර රැක බලාගන්න සිද්දඋණා. ලොරාට් පියතුමා වතුර විස වෙලා වමනෙ ගිහින්ම අනාථ කඳවුරකදි මැරිල තිබුණා. මම බේරුණෙ අර වයසක මනුස්සයො එක්ක මට රැඳෙන්න සිද්දවුණ නිසා. ඔය කතාව මතක් කරන බිෂොප් නිතරම මට මෙහෙම කියනවා.

‘‘You are still alive. You should be a ringing bell throughout that entire life. ’’

‘‘ඔබ තවමත් ජීවතුන් අතර, ඔබ ජීවිත කාලය පුරාම නද දෙන සීනුවක් විය යුතුයි.’’

ඉතින් ඒ, ජීවිත කාලය පුරාම නද දෙන සීනුව අපට හමුවූයේ පසුගිය පෙබරවාරියේ පාළොස්වක පෝ දා ය. අපි වව්නියාවෙන් පිටත්ව මුලංකාවිල්, වේරවිල් හරහා වලෙයිපාඩුවට මිත‍්‍රත්වයේ සුන්දර චාරිකාවක නියැළුණෙමු. ඒ ‘‘කිතුසර’’ කණ්ඩායම සමගිනි. ඒ මුලංකාවිල් දෙව් මැදුරේ ආනන්ද කුමාර් පියතුමා ය. ආනන්ද පියතුමා තම නිවස්නය කොට ගෙන ඇත්තේ අවතැන් කඳවුරක දක්නට ලැබෙන ආකාරයේ කුඩා තහඩු නිවාස දෙකකි. ඒ සුවපහසු නිල ලැගුම් ගෙය අත්හරිමිනි. ප‍්‍රදේශයේ ජනතාවගේ ජීවන අරගලයට පියතුමාගේ ආත්මීය කැපවීම පිළිබඳව බාහිර සලකුණකි එය.

‘‘Father of Nature’’ ආනන්ද කුමාර් පියතුමන්ව හෘදයාංගම එලෙස හඳුන්වා දුන්නේ තවත් උතුරුකරයේ සහෝදර පියතුමෙකි. සැබවින්ම ආනන්ද පියතුමා ‘‘සොබාදහමේ පීතෘවරයෙකි’’.  වේට්ටියක් සහ කමිසයකින් සැරසුණු ඔහු අප හමුවට පැමිණියේ ද නිදහස් නිරුවත් දෙපතුළිනි. ලැගම් ගෙය වූ තහඩු කුටිය පවා තුරු ගොමුවකින් වට වූ නිස්කලංක තැනකි. මා මුලින් සඳහන් කළ කතා බහ ඇරඹුණේ  ආනන්ද පියතුමා විසින් අමුත්තන් පිළිගැනෙන කුටිය ද, පුස්තකාලය අවකාශයද, සාලය ද ලෙස භාවිත කෙරෙන කුඩා කුටියට පිවිසීමෙන් අනතුරුව ය.

ලැගුම් ගෙය හැර දමා ආනන්ද පියතුමා ජීවත් වන්නට තෝරා ගෙන ඇති කුඩා කුටිය

බුදු දහම, හින්දු දහම, ඉස්ලාම් දහම, කිතු දහම එකලෙස ම ගරු බුහුමන් ලබන බවට සලකුණු කුටිය පුරාම විය. හැම දහමකම හරය පිරිපුන් මනුස්සකම වෙත අප ඔසවා තබන බව වටහා ගත නොහැකි සමාජයකට කුමන දහමකින් වුව පලක් වෙද? නමුත් සොබාදහම සමඟ ඒකාත්මිකව දිවි ගෙවන පියතුමා තුළ නම් සැම දහමකම උතුම් බව තහවුරුව ඇති වග අතිශයින් පැහැදිලි ය.

කුඩා තහඩු කුටියෙහි වරිච්චි බිත්ති සැරසී ඇත්තේ යුද්ධය අතරතුර ජීවිත පරිත්‍යාග කළ දෙමළ පියතුමන්ලා ගේ සේයා රූ වලිනි. දුෂ්කරම අතීතයක පීඩිත ජනතාව අත් නොහැරි ධෛර්යසම්පන්න මිනිසුන්ගේ ජීවිත පරිත්‍යාගයන්හි  මහා පේ‍්‍රම පාරමිතාව ඒ සෑම සේයා රුවක් සමඟම බැඳී පවතී.

වැඩි කතා බහකට ලක් නොවූ පියතුමකුගේ සේයා රුව පිළිබඳව අප ගමන් සගයෙක් කළ විමසීමට ආනන්ද පියතුමා පිළිතුරු බැන්දේ එලෙසිනි.

 ‘‘ලොරාට් ෆාදව මරල දැම්ම නෙවෙයි. වතුර විසවෙලයි මැරුණෙ. ඒ නිසයි ඒ ගැන වැඩිය නොකියවෙන්නෙ. ඒත් පැහැදිලිවම ඒ මරණෙත් ප‍්‍රාණ පරිත්‍යාගයක් තමයි.’’

සැබෑ ක‍්‍රිස්තියානිය වෙනුවෙන් සාක්ෂි දරමින්, පීඩිත ජනතාව අත්නොහැර ජනතාව සමඟම සිටි එම පියවරුන් සැබවින්ම ප‍්‍රාණ පරිත්‍යාගී සාන්තුවරු නොවෙත්ද? එබඳු පියවරුන්ගේ පමණක් නොව සාමාන්‍ය ජනතාවගේ මරණයන්, අතුරුදහන්වීම්වලට පවා යුක්තිය සාධාරණය ඉටුනොවන පසුබිමක අවම වශයෙන් කතෝලික සභාව හෝ ඒ වෙනුවෙන් මැදිහත් වීම, ඔවුන්ගේ කැපවීම අගය කිරීම, සිහිපත් කිරීම වටනේ නොවේද? ජීවත්වන අතරම පීඩිත ජනතාව වෙනුවෙන් ජීවිතය කැප කරන ආනන්ද පියතුමා වැනි දුර්ලභ චරිත හමුවන්නට ලැබීම ද භාග්‍යයකි.

( විනෝද චාරිකාවක් හෝ වන්දනා ගමනක් නොවූ ඒ උතුරුකර නෑ ගමන පිළිබඳව ඔබ හා බෙදා ගන්නට අත්දැකීම් රැසක් ම ඇත. ඉදිරියේ දී ඉඩකඩ ලැබෙන ලෙස උතුරු මිතුරු හරහා ඒ අත්දැකීම් ගෙනෙන්නට අදහස් කරමි. )

භක්ති ප්‍රබෝධනය 2016 අප්‍රේල්